Wat vooraf ging

Niet dat we stonden te trappelen om een nieuwe verkaveling in beslag te nemen, er staan immers al genoeg huizen. In eerste instantie wilden we gaan renoveren. Maar gezien de hoge huizenprijzen, een afgewezen bod en het feit dat we blijkbaar ‘te veel’ verdienden om voor een stadsvernieuwingsproject in aanmerking te komen, werd nieuwbouw toch een optie. Er moest tenslotte genoeg geld overblijven bij een renovatie om tenminste een Lage Energiewoning te kunnen realiseren, maar met nieuwbouw kwamen we dan voordeliger uit.

Na jaren zoeken botsten we op een mooie zomerdag tegen een stukje grond in de Gentbrugse Meersen.

Het was even wachten op de plannen, maar februari 2012 was het dan zover.

De stijl van de plannen (sober en modern) voor deze verkaveling sprak ons aan. En na een gesprek met de bouwpromotor Unicas, die zeer flexibel bleek en bereid was mee te gaan in onze ambitie voor passiefbouw, stond een week later de handtekening op papier. Het ging hier zeker niet om een sleutel-op-de-deur concept, wat je niet veel tegenkomt in een project. Zij zouden een ruwbouw-onder-dak neerzetten voor ons, geheel naar onze wensen, en wij zouden al dan niet zelf zorg dragen voor alle techniek en energiezuinige maatregelen.

 

De afgelopen jaren hebben we veel projecten bezocht, tijdens de Mijn Huis Mijn Architect en Ecobouwers weekends. Daaruit concludeerden we dat we massief wilden bouwen. Qua beleving van de woning naar akoestiek en binnenklimaat kwam dat ons aangenamer over.

Daarnaast wilden we eenvoud, open ruimtes die in contact stonden met het aangrenzende natuurgebied, en een visuele maar niet fysieke scheiding tussen wonen en werken. We hechten weinig belang aan bv een dressing of aanpalende badkamer, maar de slaapkamers moesten voldoende groot zijn, ook voor de kids. Een inpandige garage is moeilijk verenigbaar met een energiezuinige woning, en bovendien gebruiken we die ruimte liever anders, want we hebben wel veeeeel bergruimte nodig.

Een extra uitdaging gezien de beschikbare ruimte, is dat een deel van de woning ook dienst moet kunnen doen als praktijkruimte.

Daarvoor hadden we minimaal twee volledige bouwlagen nodig, en na wat geschets kwam daar iets uit wat we aan een architect konden toetsen, los van geworstel met de positie van de trap.

Het duurde ettelijke maanden voor de samenwerking met de projectarchitect op gang kwam. In eerste instantie lagen zijn schetsen ver af van onze ideeën, ook wat betreft visie op energiezuinig bouwen. Een overstap werd overwogen, maar zou het bouwproces verder vertragen.

Maar uiteindelijk hadden we dan toch een match in zijn kritische blik op onze plannen. De trap had alle hoeken van de woning gezien, maar kwam centraal. Een centrale technische ruimte is nog geprobeerd, maar kostte teveel woonruimte. Die bleef naast de keuken en onder de badkamer voor een compact leidingstelsel. Werken wilden we in een vide, die eerst als aparte ruimte was bedacht, maar nu slim een verlengstuk van de nachthal werd.

Voor het ruimtelijke effect werd de tussenvloer opgehangen aan zware balken in de muren van de verdieping, in plaats van ondersteund door kolommen of portrellen.

De beste investering die we voor dit project gedaan hebben, bleek een cursus PHPP bij het Passief Huis Platform. PHPP is een calculatieprogramma om de invloeden van verschillende bouwcomponenten en configuraties op de energievraag van een woning in een vroeg stadium te kunnen toetsen. Meer dan bv een EPB is dat perfect te gebruiken als een ontwerptool omdat je veel inzicht krijgt in de berekeningswijze.

Zo hebben we zelf veel keuzes kunnen maken in ontwerp en materialen in een vroeg stadium, zonder al een EPB verslaggever in de arm te hoeven nemen.